Quenching-ը մետաղների ջերմային մշակման կարևոր մեթոդ է, որը փոխում է նյութերի ֆիզիկական և մեխանիկական հատկությունները արագ սառեցման միջոցով: Մարման գործընթացի ընթացքում մշակվող մասն անցնում է այնպիսի փուլերի, ինչպիսիք են բարձր ջերմաստիճանի տաքացումը, մեկուսացումը և արագ սառեցումը: Երբ մշակված մասը արագ սառչում է բարձր ջերմաստիճանից, պինդ ֆազային փոխակերպման սահմանափակման պատճառով, աշխատանքային մասի միկրոկառուցվածքը փոխվում է՝ ձևավորելով նոր հացահատիկային կառուցվածքներ և լարվածության բաշխում ներսում:
Հանգստանալուց հետո աշխատանքային մասը սովորաբար գտնվում է բարձր ջերմաստիճանի վիճակում և դեռ ամբողջությամբ չի սառչել մինչև սենյակային ջերմաստիճանը: Այս պահին, աշխատանքային մասի մակերեսի և շրջակա միջավայրի միջև ջերմաստիճանի զգալի տարբերության պատճառով, աշխատանքային մասը կշարունակի ջերմություն փոխանցել մակերեսից դեպի ներս: Ջերմափոխադրման այս գործընթացը կարող է հանգեցնել աշխատանքային մասի ներսում տեղական ջերմաստիճանի գրադիենտների, ինչը նշանակում է, որ աշխատանքային մասի ներսում տարբեր դիրքերում ջերմաստիճանը նույնը չէ:
Մարման գործընթացի ընթացքում առաջացած մնացորդային սթրեսի և կառուցվածքային փոփոխությունների պատճառով էապես կբարելավվեն աշխատանքային մասի ամրությունն ու կարծրությունը: Այնուամենայնիվ, այս փոփոխությունները կարող են նաև մեծացնել աշխատանքային մասի փխրունությունը և կարող են հանգեցնել որոշ ներքին թերությունների, ինչպիսիք են ճաքերը կամ դեֆորմացիան: Հետևաբար, անհրաժեշտ է մնացորդային լարվածությունը վերացնելու և պահանջվող կատարողականությանը հասնելու համար մշակման մասի վրա կոփման մշակում կատարել:
Կոփումը աշխատանքային մասի որոշակի ջերմաստիճանի տաքացման և այնուհետև սառեցման գործընթացն է, որի նպատակն է բարելավել միկրոկառուցվածքը և հատկությունները, որոնք արտադրվում են մարելուց հետո: Կոփման ջերմաստիճանը սովորաբար ավելի ցածր է, քան մարման ջերմաստիճանը, և համապատասխան կոփման ջերմաստիճանը կարող է ընտրվել՝ ելնելով նյութի բնութագրերից և պահանջներից: Սովորաբար, որքան բարձր է կոփման ջերմաստիճանը, այնքան ցածր է աշխատանքային մասի կարծրությունն ու ամրությունը, մինչդեռ ամրությունն ու պլաստիկությունը մեծանում են:
Այնուամենայնիվ, եթե աշխատանքային մասը չի սառչել մինչև սենյակային ջերմաստիճանը, այսինքն՝ դեռ բարձր ջերմաստիճանում է, կոփման մշակումը հնարավոր չէ: Դա պայմանավորված է նրանով, որ կոփումը պահանջում է աշխատանքային մասի տաքացում մինչև որոշակի ջերմաստիճանի և որոշակի ժամանակահատվածում այն պահելը ցանկալի արդյունքի հասնելու համար: Եթե աշխատանքային մասն արդեն բարձր ջերմաստիճանում է, ապա ջեռուցման և մեկուսացման գործընթացը հնարավոր չի լինի, ինչը կհանգեցնի կոփման էֆեկտի չբավարարելու ակնկալիքները:
Հետևաբար, նախքան կոփման մշակումը կատարելը, անհրաժեշտ է համոզվել, որ աշխատանքային մասը լիովին սառչել է սենյակային ջերմաստիճանին կամ մոտ սենյակային ջերմաստիճանին: Միայն այս կերպ կարելի է արդյունավետ կոփման մշակում իրականացնել՝ աշխատանքային մասի աշխատանքը կարգավորելու և մարման գործընթացում առաջացած թերություններն ու սթրեսները վերացնելու համար:
Մի խոսքով, եթե հանգցված աշխատանքային մասը չի սառչում սենյակային ջերմաստիճանում, այն չի կարող ենթարկվել կոփման մշակման: Կոփումը պահանջում է աշխատանքային մասի տաքացում մինչև որոշակի ջերմաստիճանի և որոշակի ժամանակահատվածի պահպանում, և եթե աշխատանքային մասն արդեն ավելի բարձր ջերմաստիճանում է, կոփման գործընթացը չի կարող արդյունավետորեն իրականացվել: Հետևաբար, շատ կարևոր է ապահովել, որ աշխատանքային մասը լիովին սառչի մինչև սենյակային ջերմաստիճանը, նախքան ջերմային մշակման գործընթացի կոփումը, որպեսզի համոզվենք, որ աշխատանքային մասը կարող է հասնել պահանջվող կատարողականության և որակի:
Հրապարակման ժամանակը՝ Dec-29-2023
