Ածխածնի պարունակությունը պողպատում ամենակարևոր գործոններից մեկն է, որն ազդում է դարբնոցային նյութերի եռակցման վրա: Պողպատը, որը երկաթի և ածխածնի համադրություն է, կարող է ունենալ ածխածնի պարունակության տարբեր մակարդակներ, որոնք ուղղակիորեն ազդում են նրա մեխանիկական հատկությունների վրա, ներառյալ ամրությունը, կարծրությունը և ճկունությունը: Եռակցված դարբնոցների համար ածխածնի պարունակության և եռակցման կատարողականի միջև կապը հասկանալը կարևոր է եռակցված հոդերի ամբողջականությունն ու որակն ապահովելու համար:
Ցածր ածխածնային պողպատները, որոնք սովորաբար պարունակում են 0,30%-ից պակաս ածխածին, ամենաեռակցվող նյութերն են: Այս պողպատներն ունեն լավ ճկունություն և ճկունություն, ինչը նրանց դարձնում է իդեալական եռակցման կիրառությունների լայն շրջանակի համար: Ածխածնի ցածր պարունակությունը նվազեցնում է ջերմության ազդեցության գոտում (HAZ) ճաքերի առաջացման վտանգը եռակցման ընթացքում և դրանից հետո: Դա պայմանավորված է նրանով, որ ածխածնի ցածր մակարդակը հանգեցնում է ավելի ցածր կարծրացման, ինչը նշանակում է, որ նյութը ավելի քիչ հավանական է ձևավորի փխրուն միկրոկառուցվածքներ, ինչպիսիք են մարտենզիտը, ինչը կարող է խնդրահարույց լինել եռակցված տարածքներում: Այսպիսով, ցածր ածխածնի պարունակությամբ դարբնոցները հակված են ավելի քիչ խնդիրներ ունենալ՝ կապված եռակցման գործընթացների ընթացքում ճաքերի կամ աղավաղումների հետ:
Ի հակադրություն, քանի որ ածխածնի պարունակությունը մեծանում է, պողպատի զոդման հնարավորությունը նվազում է: Միջին ածխածնային պողպատները, որոնց ածխածնի պարունակությունը տատանվում է 0,30% և 0,60% միջակայքում, առաջարկում են ավելի բարձր ամրություն և կարծրություն՝ համեմատած ցածր ածխածնային պողպատների հետ, բայց եռակցման ժամանակ մեծ ռիսկեր են պարունակում: Ածխածնի ավելի բարձր պարունակությունը հանգեցնում է ավելի մեծ կարծրացման, ինչը մեծացնում է ՀԱԶ-ում մարտենզիտիկ կառուցվածքների ձևավորման հավանականությունը: Այս միկրոկառուցվածքներն ավելի կոշտ և փխրուն են, ինչը մեծացնում է ճաքերի հավանականությունը, հատկապես սթրեսի կամ ազդեցության պայմաններում: Միջին ածխածնային պողպատից դարբնոցների եռակցման ժամանակ հաճախ պահանջվում է հատուկ խնամք, ինչպիսիք են նախնական տաքացումը և եռակցումից հետո ջերմային մշակումը, այդ խնդիրները կանխելու համար:
Բարձր ածխածնային պողպատները, որոնք պարունակում են ավելի քան 0,60% ածխածին, ամենամեծ մարտահրավերն են եռակցման համար: Ածխածնի բարձր պարունակությունը զգալիորեն մեծացնում է պողպատի կարծրությունն ու փխրունությունը՝ այն ավելի հակված դարձնելով եռակցման գործընթացում ճաքերի: Որոշ դեպքերում, բարձր ածխածնային պողպատները կարող են պահանջել եռակցման մասնագիտացված տեխնիկա կամ կարող են ընդհանրապես հարմար չլինել եռակցման համար՝ առանց գործընթացի էական փոփոխությունների: Նախատաքացումը, միջանցումային ջերմաստիճանի հսկողությունը և հետեռակցման ջերմային մշակումները կարևոր են բարձր ածխածնային պողպատի դարբնոցներում փխրուն ձախողումից խուսափելու համար:
Ամփոփելով, պողպատի ածխածնի պարունակությունը առանցքային դեր է խաղում դարբնոցային բաղադրիչներում եռակցման հաջողության որոշման հարցում: Ցածր ածխածնային պողպատներն ամենաեռակցվողն են, մինչդեռ միջին և բարձր ածխածնային պողպատները պահանջում են եռակցման պարամետրերի ավելի զգույշ հսկողություն՝ կանխելու այնպիսի թերություններ, ինչպիսիք են ճաքերը: Ածխածնի պարունակության ըմբռնումը և եռակցման համապատասխան ընթացակարգերի ընտրությունը կարևոր են տարբեր արդյունաբերական կիրառություններում եռակցված դարբնոցների ամրությունն ու կատարումն ապահովելու համար:
Հրապարակման ժամանակը՝ հոկտեմբերի 16-2024
